Instrukcja do rozmów

Krótka instrukcja do rozmów we dwoje  wg Michaela Lukasa Moellera
1.Ustalcie termin główny i termin rezerwowy przeznaczony na rozmowę – dziewięćdziesiąt minut raz w tygodniu.
2. Zadbajcie o to, by nic wam nie przeszkadzało (telefon, goście, dzieci itd).
3. Usiądźcie naprzeciw siebie twarzą w twarz.
4. Tematem rozmowy jest to, co was akurat w danym czasie porusza (jak odbierasz siebie, współmałżonka, wasz związek, swoje życie w danym momencie).
5. Milczcie i pozwólcie milczeć, jeżeli taka jest potrzeba. W rozmowach we dwoje nie ma obowiązku wyznań.
6. Podzielcie czas równo dla każdego. Jeżeli jednemu z Was trudniej dojść do głosu, trzymajcie się “zasady 15 minut” – 15 minut dla ciebie, piętnaście minut dla mnie, na zmianę kiedy jedno mówi, drugie milczy.
7. Zaczynajcie i kończcie punktualnie. Nie przedłużajcie i nie skracajcie waszych rozmów.
8. Zadbajcie o regularność rozmów – wtedy najlepiej służą waszemu związkowi.
9. Mówcie o sobie – nie o tym, co myśli i czuje współmałżonek.
10. Mówcie językiem obrazowym, opisujcie swoje przeżycia na przykładzie konkretnych sytuacji.

Ponieważ już o tym pisałem, odsyłam tylko do zasad, które praktykujemy w Spotkaniach Małżeńskich w trakcie dialogu. Nam instrukcja Moellera w połączeniu z zasadami pomogła realnie wciągnąć się w praktykę regularnego dialogu.

Za Moellerem zacytuję jeszcze „Kilka uwag na początek”

Ważne, by w rozmowach koncentrować się na sobie. Co to znaczy?

– Mogę zmienić tylko siebie, nawet jeżeli  bardzo chciał(a)bym zmienić mojego współmałżonka. Jeżeli zacznę od siebie, nasz związek się zmieni, a więc i przez to mój partner.

– Jeżeli mam pretensje do mojego współmałżonka, to warto się zastanowić, czy właśnie tego nie mam sobie do zarzucenia. Prawie bez wyjątku właśnie tak się dzieje. We współmałżonku drażni mnie coś, co właściwie nie podoba mi się we mnie.

– Często łatwiej jest rozmawiać o drugiej osobie i formułować opinie na jej temat. W ten sposób unikam obserwowania samego (samej) siebie.